Sterk staaltje van moeder natuur

Donderdagochtend zijn we van Sedona naar de Grand Canyon gereden. We reden uit Sedona weg met een zo goed als lege tank … niet handig!! We moesten een behoorlijk steile bergweg op en weer af en Sandor en ik hebben echt even angstige momenten gehad of we het zouden halen. Uiteindelijk kwamen we gelukkig onderaan de berg en hebben we de camper even op de vluchtstrook gezet om op de tomtom te bekijken waar het dichtstbijzijnde benzinestation was. Een zeer vriendelijke Amerikaan kwam vragen of we okay waren en toen ik zei dat we zo goed als zonder benzine stonden, heeft hij ons begeleid naar een benzinestation. Echt super aardig! Gelukkig heeft onze tank het net gered, maar toen we daar aankwamen, zat de schrik blijkbaar nog in Sandor’s benen, want hij nam de bocht naar tank te nauw en “ramde” een paaltje … door de schrik kregen we eigenlijk allemaal de slappe lach. De schade viel gelukkig mee en met een beetje poetsen hopen we er bij inlevering geen opmerking over te krijgen.

Deze rit was “maar” zo’n 200 kilometer, maar we zijn er wel achter gekomen dat onze planning voor deze vakantie behoorlijk ambitieus is. We hebben dan ook besloten om Moab van de lijst te schrappen. Dit ligt zover buiten de route dat we bijna een hele dag heen en een hele dag terug moeten rijden. Niet echt te doen dus. Het vergde wel even wat reorganisatie qua geplande campings, maar het is gelukt.  We hebben nu iets meer rust om ook even niets te hoeven en ter plekke te bepalen wat we gaan doen.

Bij aankomst in de Grand Canyon hebben we eerst de camper op onze camping gezet en zijn toen met de shuttle bus naar de Grand Canyon gereden. Echt zooo indrukwekkend mooi en groots!  We hebben beetje rond gelopen en zijn daarna met shuttle bussen het uitgestrekte terrein over gegaan. Prachtige uitzichten. De mannen hebben een kleine trail gelopen en ik ben met de meiden nog wat rond gereden in de shuttle bussen. Eind van de dag hebben we een echt Amerikaans diner gegeten … Mc Donalds dus!

Terug bij de camping zag ik ineens een eland vlakbij de camper, echt gaaf!!

Gisterenochtend hebben we een rondvlucht boven de Grand Canyon gemaakt. Ik had het goed voorbereid en zowel Jelle als Merel een reisziekte pil gegeven. Nooit er bij stil gestaan hoe heftig de turbulentie in zo’n klein vliegtuigje kan zijn en zelf dus niets genomen met als gevolg dat ik honds beroerd ben geweest en de helft van de vlucht de binnenkant van een zakje heb bewonderd. Blehhhh. Maar wat ik gezien heb, was wel spectaculair mooi. Niet te bevatten dat moeder natuur zoiets gemaakt kan hebben. Je ziet het op foto’s en in films, maar als je het in het echt ziet, is het ontroerend mooi.

Na de vlucht zijn we doorgereden naar Page. Een klein stadje vlakbij Lake Powell. We waren daar eind van de middag en hebben even een verfrissende duik in het meer genomen en daarna naar onze camping. We staan hier prachtig tegen een rode rots aan. Iedereen ligt nog lekker te slapen en ik zit buiten mijn blog bij te werken. Het is nog heerlijk koel en rustig op de camping. Vandaag is het plan om iedereen een keer uit te laten slapen (de behoefte bij de kids hiervoor was groot), daarna ontbijten en naar Bryce Canyon. Door het omgooien van de route blijven we daar een keer twee nachten op dezelfde camping en kunnen we morgen zelf de dag indelen. De kids willen heel graag raften, dus gaan we kijken of dat lukt en op de camping kan er paard gereden worden, dus iemand gaat heel blij worden morgen …

Groetjes allemaal en tot de volgende blog!